Laat me de vrije vogel zijn die gelukkig wordt van rust
Een onrustige rust die schrijft en lacht
Laat me de vrije vogel zijn die haar eigen pad bewandelt
Een krom, bergachtig pad dat vooralsnog geen einde kent
Laat me de vrije vogel zijn die depressief wordt van weinig vrijheid
Een leven waarin alles maar moet, is immers niks waard
Laat me de vrije vogel zijn die de wereld in wil
Daar reizen voor altijd mijn grootste passie zal zijn
Laat me de vrije vogel zijn die ik eigenlijk gewoon ben
Als ik niet ik kan zijn, kan ik maar beter gaan
De wereld is hard voor vrije vogels als ik
Als je even anders bent, hoor je er meteen niet bij
Maar laat ik je gauw wat vertellen, lieve wereld
Ik blijf en mijn dromen zullen uitkomen
