LONGREAD Op mijn vijftigste verjaardag trok ik de deur van mijn huis achter me dicht. Ik werd dakloos. Daarmee gaf ik mezelf het mooiste cadeau. Komend jaar zou mijn lijf onder het stof en zweet zitten, schreeuwen om eten en tussen de hondenharen in een tent liggen. Als de grenzen open zouden blijven. Anderhalf jaar had ik ziek thuis gezeten, gestrand met een burn-out. Die had zijn fysieke sporen door het lijf getrokken, het lijf dat eindelijk de vorm had dat bij me paste. Voor mij is reizen een confrontatie met mezelf, een uitdaging die ik tussen vier muren miste. Acht [...]