Testimonials

Verbinding

Op het symposium van Stichting Hoogbegaafd! in 2019 vroeg ik Ă©Ă©n van de sprekers wat zijn belangrijkste tip zou zijn voor iemand die sinds kort bewust met zijn/haar HB probeert om te gaan. “Verbinding”, zei hij, “vorm een groep met andere hoogbegaafden, al zijn het er maar 2 of 3”.

Via de WhatsAppgroepen van Stichting Hoogbegaafd! kwam ik in een groep terecht waar ik me ontzettend thuis voel. Waar ik totaal mezelf kan zijn. Waar communiceren geen energie kost. Waar ik niks hoef te ‘vertalen’ en waar ik me begrepen en geaccepteerd voel. En dat is zo belangrijk. Je niet begrepen voelen kan een gevoel van eenzaamheid veroorzaken. Een groep als deze maakt dat je je verbonden voelt met andere mensen. En dat is iets wat ik lange tijd gemist heb in sociale interacties. Ik kijk elke keer uit naar onze meetings. Op dit moment nog via Zoom, maar ik kan niet wachten om iedereen ‘live’ te ontmoeten.

Sam
21 november 2020

Een soort van thuiskomen

Als je al op jonge leeftijd weet dat je makkelijk leert, dat je veel onthoudt, dat je een honger naar kennis hebt, dat je analytisch bijzonder sterk bent, dan wil dat nog niet zeggen dat je ook hoogbegaafd bent, laat staan dat je weet dat je dat bent. Tot je erachter komt dat je humor toch wel vaak op de dorre grond van anderen valt, dat je niet zonder je autonomie kunt, dat rechtvaardigheid zo hoog in je vaandel staat dat meten met twee maten je fysiek misselijk maakt, en dat je je moet uiten door creatief te zijn, en dat je vrij extreem bent in willen ervaren en dat zintuiglijke indrukken een ‘must’ zijn. Maar dat was ook nog niet genoeg voor mij als het gaat om hoogbegaafdheid.

Pas toen ik via een omweg (namelijk via mijn hoogbegaafde zoon) eindelijk in de gaten kreeg dat ik dus hoogbegaafd ben, toen pas vielen de elementen en bouwstenen van het leven in en op elkaar. Wat dan helemaal fijn is, is dat er mensen zijn met wie je dat kunt delen, zoals in Facebook-groepen, Whatsapp-groepen en tijdens fysiek samenzijn. Een feest van herkenning, eindelijk op mijn eigen tempo en quirckiness (qua humor en brede kennis en nieuwsgierigheid en zintuiglijke ervaringen en meer) kunnen converseren.

Voel ik me anders, voorheen of nu? Nee, want dat anders zijn had ik al geaccepteerd, ook al omdat ik op mijzelf zijn aangenamer vind dan (meestal) met andere mensen zijn. Wat ik wel voel en weet en zelfs zintuiglijk bespeur is een connectie. Dat er voor dit zijn en voelen en denken etc. een overlap met andere mensen bestaat, en dat daardoor alles weer ‘normaal’ wordt. Normaal in termen van ‘ons soort mensen’ :-).

Hoop in de nabije toekomst ook meerdere mensen in het echt te ontmoeten.

Rick

Rick
3 november 2020

Ik ben thuisgekomen.

Dankzij deze stichting vond ik mijzelf op oneindige wegen terug.

De stichting heeft mijn leven veranderd.

Ik vond eerst mijzelf voorzichtig als HB en toen als UHB; ondanks mijn verzet hiertegen, ben ik ’t eindelijk aangegaan.

Het beestje maar aan gaan kijken.

Ik vond andere UHB’ers die al verder waren in hun processen met acceptatie.

Zij hielpen mij op weg, te gaan werken met wie ik was. Mijn eigen UHB-specialiteiten.

Dat heeft opnieuw mijn leven veranderd.

Ik vond een mini-Thuis; patronen hier gevonden, wil ik aanhouden als leidraad voor de rest van mijn leven en Zijn.

Zoek mensen die je begrijpen, hoe weinig dat er ook kunnen zijn, ze kunnen je leven voorgoed veranderen.

Wat zij in mij hebben geĂŻnvesteerd – veiligheid geboden, patronen laten zien, geen woorden maar daden naar woorden – is een oase geweest voor me in een woestijn.

Soms is 1x een omdraai van patronen genoeg om mee te maken zodat je het daarna zelf kan, maar het moet dan wel je 1x geboden worden.

Deze stichting bood mij deze gelegenheid door o.a. de bijeenkomsten.

Wat ik vond, deze vorm van oase, hoe gebrekkig ook, want het blijft zoeken met elkaar, hoop ik op een dag ruimschoots terug te kunnen geven en bieden in ’t groot en klein, via mijn eigen zijn en werk.

Een ondervoed kuiken, verstoten uit het nest, als vreemde eend in de bijt 🙂 de mogelijkheid geven tot opgroeien, geeft resultaat.

Dit kuiken bleek een apart soort kip te zijn met verrassingseieren en met een beetje geluk vermeerdert ze zich ook nog.

Het was wat wennen aan mijzelf en voor anderen vast ook, maar het is goedgekomen met mijn gevecht met mijzelf. Het is okĂ© wat ik vond…

Deze kip gaat nu een andere soortgenoot zoeken, een zielsverwant. De kip gaat op reis, de wijde wereld in om zichzelf te gaan uitbreiden 😉 en is intens dankbaar voor de mogelijkheden die er waren hier om te zijn.

Ik wens de stichting toe dat ze nog veel ondervoede kuikens onder hun hoede mag nemen en in contact mag brengen met de anderen uit een wat vreemd nest 🙂 zodat de kleuren en soorten steeds mooier en uitbundiger mogen groeien en toegevoegd mogen worden.

Nieuwe soorten zijn hard nodig in een wereld die steeds soortenarmer lijkt te worden.

Biodiversiteit is van levensbelang voor een gezond evenwicht.

Sarah
2 november 2020

Aanrader

Via een bekende gehoord over Stichting Hoogbegaafd. Had direct mij interesse. Onlangs een event bezocht. Echt een aanrader. Echt een heel fijn gevoel dat iedereen de tijd neemt voor een praatje. Verwacht binnenkort meer evenementen bij te gaan wonen.

Koen
6 maart 2020

Niet meer alleen

Je kunt lezen over hoogbegaafdheid, je kunt testen doen… en je kunt naar een bijeenkomst gaan en anderen ontmoeten… Als iedereen eenmaal los is dan stroomt het en kun je wel blijven praten, delen. Wat een feest van herkenning. Wat een diepgang met wildvreemden.

Ik ga naar huis en ik weet het zeker: ik ben hoogbegaafd en niet meer alleen.

Wonieka
28 december 2019

Heel fijn samenzijn in Groningen

Vandaag ben ik voor het eerst naar een georganiseerd samenzijn voor hoogbegaafde volwassenen in Groningen geweest. Spannend; wat drinken in een restaurant met mensen die ik niet kende. Maar wat was het waanzinnig fijn! Geen groepje bollebozen, maar sensitieve, open en warme mensen waarbij ik veel (h)erkenning vond. Waardevolle nieuwe contacten opgedaan. Heel fijn om me meer thuis te kunnen voelen bij mijn nieuw ontdekte identiteit!

Jolanda
22 december 2019

Gehoord en begrepen

Fijn om te zien hoe gemakkelijk je bij Stichting Hoogbegaafd lotgenoten ontmoet. Ik vind de manier van communiceren onderling erg prettig. Ook online veel gehad aan de Facebook groepen. Aansluiten bij deze stichting is Ă©Ă©n van de beste beslissingen die ik heb genomen in het afgelopen jaar.

Robin
9 december 2019

Over het symposium van 5 oktober 2019

Tijdens het symposium van Stichting Hoogbegaafd! heb ik, als spreker en als toehoorder, genoten van dit bijzondere samenzijn. Tijdens deze dag wist onze gastheer, Erik van der Kroft, met zijn enthousiasme en de nodige humor, alles op een originele manier met elkaar te verbinden.

Nadat Alice Burridge, als voorzitter, de dag op een ontspannen manier opende, wist Willy de Heer onze harten te raken met haar vergelijking tussen vlooien uit een vlooiencircus en hoogbegaafde kinderen, die uiteindelijk ook niet meer hoger zouden durven springen dan het gemiddelde, uit angst om ‘het hoofd dan heel hard te stoten’.

Marcel Visser wist al zeer jong met zijn eigen-wijsheids-leer zichzelf persoonlijk op hoog menselijk niveau te ontwikkelen, waarbij ik zelf de link legde met de trap van menselijke ontwikkeling (Dabrowski). Na zijn toespraak hielp hij mij met technische ondersteuning, zodat ik mij volledig op mijn verhaal kon concentreren. Tijdens het voorlezen van een gedicht over de eigenheid en behoeften van hoogbegaafde kinderen, kreeg ik een emotioneel moment. Omdat er iemand uit het publiek begon te klappen, wist ik mijzelf te hervinden en voelde mij op handen gedragen, zodat ik daarna rustig mijn verhaal over het belang van heelheid van kindsbeen af aan, af kon maken. Tijdens de pauze waren er persoonlijke ontmoetingen met fijne lieve mensen en harts-verbindingen. Deze momenten hadden wat mij betreft nog véél langer mogen duren.

Na de pauze sprak Frans Corten over zijn boek en zijn ervaringen met andere ‘vreemde vogels’. We luisterden geboeid naar zijn woordspelingen. Hierna liet pianiste Sonsoles Alonso, in haar vrouwelijke kracht, een bijzondere vergelijking zien tussen muziekcomposities en haar manier van consultancy en leiderschap. Martin van Elmpt was als Ă©Ă©n na laatste aan de beurt en wist ons te intrigeren met zijn steeds terugkomende behoefte aan uitdagingen, hetgeen bij hem resulteerde in veranderingen zoals extreem veel verhuizingen. Hij wist ons echter gerust te stellen met het feit dat hij in zijn hele leven ‘slechts’ Ă©Ă©n vrouw had en daar nog steeds mee getrouwd is.

De hekkensluiter van de dag was ThĂ©rĂ©sa Oost van Stichting Mensa Fonds. Zij benoemde de noodzaak tot de herkenning van hoogbegaafde ouderen, te weten ‘Grijs Goud’. En terecht, deze groep mensen heeft nog een inhaalslag te maken, ook zij kunnen nog steeds van grote waarde zijn voor onze maatschappij!

Het was al bij al een heerlijke dag en ik ben Alice, Kiki en de anderen dankbaar dat zij dit mogelijk maakten, ook ten behoeve van de emancipatie van hoogbegaafde en uitzonderlijk hoogbegaafde mensen!

Els Umans

Els Umans
13 november 2019

Simpelweg erg gezellig

Hoi Alice,

Ik vond het Ă©norm gezellig gisteravond.
Is heel wat jaren geleden dat ik op een doordeweekse avond zĂł laat pas een kroeg uitkwam. (En dat nog volkomen nuchter ook nog)
Dank dat ik zo last minute nog kon aansluiten!
Wat mij betreft niet de laatste keer dat ik aangesloten ben!

Groetjes Femke

(Over een Hoogbegaafd Samen Zijn bijeenkomst)

Femke
4 november 2019

You are way smarter than you look, you’ll do fine

Het was een eer en waar genoegen om zaterdag 5 oktober te mogen spreken op het symposium “HOOGBEGAAFD VAN JONG TOT OUD: EEN LEVEN LANG IN ONTWIKKELING!” door Stichting Hoogbegaafd! De zaal was vol en het programma ook. Ik heb veel mensen gesproken, veel geleerd en gelachen. Het was een zeer geslaagde dag, en erg leuk om mijn verhaal te mogen vertellen!

De sprekers kwamen van jong (Willy de Heer over HB op school) tot oud (ThĂ©rĂ©sa Oost over HB onder bejaarden) aan de beurt, en ik was met een persoonlijk verhaal de Ă©Ă©n na laatste spreker. Een weinig subtiel teken dat ik ouder begin te worden. En dus vertelde ik maar hoe ik hierzo terechtgekomen was. Als kind lustte ik alleen spruitjes, zo begon ik, en dat ‘anders zijn dan anderen’ was mijn thema, zowel in mijn leven als in mijn presentatie over mijn leven. Anders zijn op werk vooral. Je snel vervelen, niet begrepen worden, gelijk hebben maar niet krijgen, geluk proberen te vinden, tegen lampen lopen. De zaal reageerde met veel herkenning, zoals zo vaak als je je verhaal vertelt aan mede-hoogbegaafden.

Herkenning en het ontmoeten van lotgenoten is altijd enorm belangrijk, en ook het hoofddoel van het symposium. En ik wilde daarnaast ook een inspirerende boodschap meegeven. Wat zou deze kunnen zijn? Benjamin Zanders, dirigent van het Boston Philharmonic Orchestra, bood uitkomst. Hij vertelde (in een korte video) dat het als leider je taak is om de ogen van mensen met wie je werkt, of die van je kinderen, of van wie dan ook, te laten lachen. Lachende ogen, als je die ziet weet je dat je inspireert als leider. Mijn boodschap is dat wij als bijzonder getalenteerde hoogbegaafden vaak beter dan anderen emoties en onderliggende drijfveren aanvoelen en begrijpen. Daar kunnen we iets mee doen. Help de mensen om ons heen en probeer hun ogen aan het lachen te krijgen. Dat wordt dan ons doel, als inspirerende leiders, wat belangrijker is dan altijd gelijk te krijgen. Misschien helpt die boodschap in het vinden van je doel in het leven, of voor een goede werksituatie.

Mijn laatste boodschap was: “You are way smarter than you look, you’ll do fine”. Ook hier zag ik veel herkenning 😉

Met dank en tot ziens!

Hartelijke groeten,

Martin van Elmpt

Martin van Elmpt
28 oktober 2019

geraakt

Ik was geraakt door zoveel herkenning en oh ja momenten.
Fijn om aanwezig te zijn en naar anderen te luisteren en zelf ook te mogen delen.
Ik heb mooie mensen ontmoet en dat was een extra kers op de taart.
Nu nog moe van alles, maar blij dat ik aanwezig mocht zijn en dankbaar dat Kiki mij heeft uitgenodigd.
Hartelijk bedankt en de organisatie was top!
Groetjes Marleen

Marleen Mol
14 oktober 2019

geRAAKt

Beste Alice en Kiki,

Wat een bijzondere dag. Allereerst een compliment omtrent de organisatie. Alles was tot in de puntjes verzorgd. De genodigde sprekers waren precies de juiste mix voor een dergelijke bijeenkomst. De locatie was goed gekozen, catering was top en het idee om de dag tevoren en na alle sprekers ruimte te maken voor “elkaar leren kennen” was mooi.

De diversiteit bij de sprekers zowel op inhoud, wijze van presenteren alsook de emotie intensiteit en mate van waarmee sprekers een deel van zichzelf lieten zien was mooi om te zien. Maar vooral de moed waarmee ze het leven aangaan om juist hun anders zijn ruimte te verschaffen. Een aantal hebben op een zeer duidelijke niet mis te verstane wijze hun worsteling om te kunnen zijn wie ze zijn om- en beschreven, maar laten ook zien dat het bereikt kan worden. Vooral dit voorleven van de boodschap die ze “verkondigen” werkt extra inspirerend.

Aan alle sprekers mijn compliment.

Naast dat ik de inhoud heel raak vond moet ik eerlijk toegeven dat ik erg geraakt was. Begrijpen waarom je een miss-fit bent maakt het niet instant meer dragelijk. Evenmin heft het alle twijfels aan jezelf onmiddellijk op maar het biedt wel perspectief dat je op termijn jezelf accepteert als oké en een weg vind met jezelf en anderen ondanks je anders zijn. Of juist gebruik makend van je anders zijn.

Groet,

Marcel.

Marcel
Dare to be Square (in oprichting)
11 oktober 2019

Informeel samenzijn

Helaas was het symposium al volgeboekt. Daar ik toch heel benieuwd was ben ik vrijdag avond naar het ‘Informeel samenzijn’ geweest. Het was voor mij een oogopener. Fijn met mensen te kunnen praten en te luisteren. Mensen namen ook de tijd en geduld om naar mij te luisteren.

Tanja Koet
11 oktober 2019

Eindelijk thuis

Ik voel mij al zo lang opgesloten en wil ook op dit vlak mijzelf niet langer verbergen.
Ik ben veel mensen verloren doordat ik ’te veel’ was, te enthousiast, te intens, te buiten de kaders.
Jaren lang heb ik mijzelf afgevraagd of ik niet gewoon ‘gek’ was… tientallen diagnoses gehad in de zoektocht naar mijzelf. Want ik was anders, ik voelde mij nooit ergens op mijn plek, in mijn kern voelde ik mij afwijkend, ik kon mij met niemand echt identificeren… denkende dat ik een andere ’taal’ sprak, omdat ik het gevoel kreeg dat niemand mij echt begreep of kon volgen in mijn gedachten.
En ja.. ik verslond – voor ik aan het HBO begon – het ene psychologieboek na het andere, gewoon omdat ik dat wel interessant vond, ik trok de geschreven teksten in twijfel, ik liep vast in paradoxen, ik hield van filosoferen en zag dingen vanuit 10 verschillende perspectieven. Maar erg intelligent kon ik niet zijn, dat was in mijn verleden al vaak genoeg naar mij duidelijk gemaakt.
Tot ik in aanraking kwam met Hoogbegaafdheid… alles wat ik las klopte, ik heb wekenlang in ontkenning gezeten… want ik??? Ik??? Hoogbegaafd..?? Laat mij niet lachen.. alsjeblieft.
Ik sloot mij aan bij HB-Facebookgroepen om te kijken of ik echt mijzelf herkende… en dat deed ik veelvuldig. Maar toch voelde ik mij nog anders… want ik had dingen gedaan in mijn jeugd, die niet te verklaren waren… ook niet door hoogbegaafden.. Zodoende kwam ik bij Stichting Hoogbegaafd!

Ik deelde mijn worsteling en kreeg meteen reactie terug. Mijn gedachtepatronen kwamen overeen met die van mensen die Uitzonderlijk Hoogbegaafd zijn.
Ik voelde mij thuiskomen in mijn eigen lichaam… Het laatste puzzelstukje paste precies, ik was niet gek of een monster.
Ik mocht er eindelijk zijn van mijzelf.
Ik was zo blij, ik wilde het van de daken schreeuwen, eindelijk mijzelf zijn! Hierdoor verloor ik mensen. Waardoor ik mij opnieuw eenzaam voelde.. misschien moest ik mijzelf toch maar verbergen..
Maar afgelopen zaterdag was ik op het Symposium van Stichting Hoogbegaafd, ik heb gehuild van geluk. Ik mag er wel zijn ❀

Cindy
10 oktober 2019

1e Congres Stichting Hoogbegaafdheid!

Afgelopen zaterdag was ik met 150 anderen op het 1e Congres. Wat een vreugde; zoveel gelijkgestemden, zoveel ontmoetingen en zoveel herkenning in de verhalen van de sprekers.

Dank Alice Karen voor het organiseren!

Een aantal highlights voor mij:

Er werd wat verteld over de geschiedenis in ons land mbt hele slimme mensen en waar onze belemmerende overtuigingen vandaan komen. Zo dacht men vroeger bijvoorbeeld dat er een verband zat tussen slim-zijn en gestoord-zijn, dus om te voorkomen dat je gek zou worden, remde men het af. Daarbij hebben we altijd al een cultuur van – je kop niet boven het maaiveld uit mogen steken.

De herkenbare en pijnlijke verhalen van niet-begrepen worden als kind, maar ook jezelf niet begrijpen. Hoe belangrijk dat innerlijke proces is; ontdekken wie je van binnen bent.

Dat het een levenskunst is voor velen om rust en balans te vinden, omdat je van alles en nog wat doet, uitprobeert en leert, maar steeds weer verveeld raakt en dan wéér wat nieuws zoekt.

Hoe belangrijk moed is – om jezelf te zijn, om het op jouw manier te doen en je angsten te overwinnen.

Dat het blije en verwonderde kind in ons, vrijheid nodig heeft om te dansen, te leven, te onderzoeken of verkennen, te creëren en uit te vinden.

De niet-correcte Nederlandse zin die wél de kern raakt: niet wetend luisterend gaande de weg. (Daar kwam Frans Corten mee)

De ontwikkeling van een hoogbegaafde lijkt op een groot bouwproject, zoals de Betuwelijn. Veel en lang ondergronds werk, waardoor je geen idee hebt of er wat gebeurt en wat het wordt. Zelf snap je ook niet waar het heen gaat, wat het wordt … onderweg ontdek je dat pas.

Belangrijkste uitgangspunt in al je keuzes dient te zijn: wat geeft je plezier, wat is je goesting? Je kunt de wereld willen verbeteren vanuit een rechtvaardigheidsgevoel, maar dat proces zelf moet je dan wel leuk vinden. Begin er anders niet aan. Ons rechtvaardigheidsgevoel kan ons enorm in de weg zitten.

Steek tijd in ontdekken hĂłe je ruzies voorkomt en oplost, wat je doet als je iets ‘doms’ hebt gedaan, hoe anderen (niet-HBers) je wĂ©l kunnen begrijpen. Maak daarin fouten, ga door en blijf leren. Je hebt geen leven als je steeds inzet op gĂ©Ă©n fouten willen maken.

In het leiding geven aan je eigen leven, je eigen ik, heb je een langere termijn visie nodig, die flexibel en wendbaar is en niet vast zit aan concrete producten, functies, rollen of iets dergelijks. Daarnaast heb je een kompas nodig dat afgesteld staat op energie Ă©n plezier, zodat je weet wat je volgende stap is.

Inspirerend filmpje van Benjamin Zander (dirigent), die over zijn orkest zegt: awaken the possibilities in others. Zorg dat andere mensen gaan stralen, ze in hun kracht komen.

Tenslotte de belangrijkste woorden als het gaat over de behoefte van HB ouderen: nieuwsgierig blijven, levensvreugde, verbinding, vitaal-zijn, zelfredzaam en toegevoegde waarde kunnen leveren.

Menna de Jager
9 oktober 2019

Weer een stapje dichterbij

Door het symposium heb ik weer een stap kunnen zetten in de zoektocht naar mezelf. “Het lijkt me gaaf als ik mezelf helemaal ken als ik 80 ben.” Inzichten krijg je elke dag maar goede inzichten, die je zelf nog niet had ontdekt krijg je op bijzondere dagen.

Afgelopen zaterdag was een bijzondere dag. Achteraf dacht ik alles klopte hoe een symposium zou moeten zijn. Eén zaal waarin iedereen met elkaar verbonden blijft, sprekers die we allemaal kunnen horen, waar we allemaal bij aanwezig zijn, zonder keuzes te hoeven maken en onbewust zo verdeling te creëren onder de aanwezigen. De sprekers spraken allemaal kort van een kwartier tot 25 minuten, de spanningsboog was dan op zijn sterkst. Mooie reacties kwamen er uit de zaal en een aantal van die mooie mensen trof ik daarna aan mijn stand van de leermethode Juan y Rosa. Dank jullie wel allemaal, dank zij jullie begrijp ik dat mijn leermethode me ook uitdaagt om te vertellen hoe ik de hoogbegaafde kinderen verder wil gaan ondersteunen op school.

Tenslotte heb ik genoten van de heerlijke broodjes en lekkernijen van Van der Valk in de Bilt.

Dank je Alice en Kiki!

Antoinette Gerichhausen
8 oktober 2019

(H)Erkenning en soms ervaringsgelijken

Soms (h)erkenning en soms ervaringsgelijken

Jan Bouke Tiersma
30 mei 2019

Ik laat me telkens weer verrassen door alle creatieve, spitsvondige en verfrissende inbreng

Hoe is Stichting Hoogbegaafd! ontstaan? Ik was al lang op zoek naar wat mij anders maakte dan veel van mijn leeftijdgenoten. Ik weet niet precies wanneer ik voor het eerst het woord “hoogbegaafdheid” bezigde, maar het uitte zich eerder in een samenspel van eigenschappen die zich samen onder die noemer bleken te scharen. Die eigenschappen had ik al eerder overdacht en uitgeschreven. Ze maken me tot wie ik ben en hoe ik handel.

Ik was op zoek naar herkenning en meer interactie vanuit een wederzijds begrip en respect. Een plek om vanuit onder andere mijn belevingswereld te sparren over van alles, zonder veroordeeld te worden, zonder als vreemd of ongrijpbaar gezien te worden. En dat zonder al te hard afgebakende formats, thema’s en richtlijnen. Laat het zich maar ontwikkelen en groeien naar waar het heen wil.

Dat Stichting Hoogbegaafd! ooit zo groot werd, inclusief ontmoetingen, had ik in 2012 nog niet durven hopen. Sinds 2018 is de stichting een ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling).

Ik laat me telkens weer verrassen door de creatieve, spitsvondige en verfrissende inbreng van de mensen die zich hebben aangesloten bij Stichting Hoogbegaafd!: de bezoekers van de bijeenkomsten, de leden van onze online community, de bloggers en alle vrijwilligers. Daar ben ik als voorzitter van de stichting trots op.

Alice K. Burridge
Oprichter & Voorzitter van Stichting Hoogbegaafd!

Alice K. Burridge
28 mei 2019

Gevoel van thuiskomen

Als zelf te laat geconstateerde hoogbegaafde ben ik destijds met de Hoogbegaafd! Facebookgroepen in aanraking gekomen wat voor mij een gevoel van ’thuiskomen’ was. Achteraf bekeken een stortvloed van ‘vallende kwartjes’ door zowel erkenning als herkenning op de punten waarvan ik zelf altijd dacht nu eenmaal een beetje vreemd te zijn. Dat bleek dus waar, maar niet als enige ;).

De Facebookgroepen zijn een absolute aanrader voor mensen die er nog maar net achter zijn of wellicht nog twijfelen over het ‘hoogbegaafd zijn’. In mijn ervaring is het onderlinge contact van ‘de community’ via Facebook open, fatsoenlijk, hartelijk en dankzij mij ook erg leuk 😉

Er is vrijwel onbeperkte ruimte voor het stellen (of volgen) van vragen met meer specifiek gerichte groepen voor verschillende doeleinden zoals regionale informatie en activiteiten, filosofie of commercie. Maar er zijn natuurlijk ook ‘luchtiger’ onderwerpen zoals bijvoorbeeld ‘religie’ en ‘kwantum fysica’.

Als eeuwige optimist (of is het dat perfectionistische aspect van hoogbegaafdheid?) kan ik het eigenlijk niet voor mijzelf verantwoorden 5 sterren te ‘geven’, maar ik heb na vrij serieuze overweging besloten dit toch te doen omdat ik 80% een bijna beledigende waardering vind voor hetgeen waar het voor staat.

⋆⋆⋆⋆⋆

Markus Boxum
28 december 2017

Acceptatie en inclusie

De Stichting Hoogbegaafd! heeft iets toegevoegd aan mijn leven. Ik voel me welkom en begrepen en werk dan ook met veel plezier aan mijn columns.

Het benefietdiner, waar ik ook aangeschoven ben, is een leuke en gezellige manier om gelijkgestemden wat beter te leren kennen. Het eten was heerlijk en zeker voor herhaling vatbaar!

Alicia Puik
23 november 2017

Benefietdiner

Op 20 november vond het eerste Benefietdiner van de Stichting Hoogbegaafd plaats in Almere. Wat een goed idee!
Heel lekker eten, een zeer goed gezelschap en daarnaast geld inzamelen voor de Stichting.
Het was zeer aangenaam om gewoon ongedwongen over diverse onderwerpen tijdens het eten te kunnen praten.
Zeker voor herhaling vatbaar!!!

Claudia Benmesahel-Kruidbos

Claudia Benmesahel-Kruidbos
19 november 2017

Fantastisch platform

Aantal jaren terug via een Facebookzoektocht hier terecht gekomen, voornamelijk om informatie in te winnen voor zoonlief! Zeer veel aan gehad en alleen al het feit om te zien en lezen dat je niet de enige bent is zeer fijn. Ben sinds begin 2017 wat andere groepen gaan ontdekken. Heb een keer de stoute schoenen aangedaan en ging naar een bijeenkomst hier in Flevoland. Ik heb dit als zeer fijn ervaren en ben nog een aantal keer geweest! Inmiddels ben ik vrijwilliger en bestuurslid! Het is een fantastisch platform en format! Mijn leven is er op een zeer positieve manier behoorlijk door veranderd! Dank daarvoor!

⋆⋆⋆⋆⋆

Daniëlle Mers
9 oktober 2017

Uniek, waardevol, respectvol, innovatief

Als auteur, coach en lezer ben ik verbonden aan Stichting Hoogbegaafd! Ik ervaar deze community zowel voor als achter de schermen als uniek, waardevol, respectvol en innovatief. Lieve, slimme, betrokken vrijwilligers en adequate moderators, kortom fijne mensen die actief relevante en op ervaring gerichte content bijeenbrengen. Mijn dank ook aan de lezers en andere schrijvers voor het vormen van deze inspirerende online ontmoetingsplek.

⋆⋆⋆⋆⋆

Ilona Kuis
8 oktober 2017

Volledig

Een organisatie waar hoogbegaafdheid en ieder die hoogbegaafd is een kans krijgt ten volle tot ontplooiing te komen en te tonen, niet zichzelf benoemend met slechts een bovengemiddelde I.Q. score. We weten inmiddels dat hoogbegaafd zijn nog veel meer inhoudt dan wat zichtbaar is: het in vele, dan wel in alle facetten in het (alledaagse) leven meerder laags ervaren, intens voelend, algeheel begrijpend en inzichtelijk handelend, dit vaak tezamen met een snel kunnen denken en schakelen. Ieder die zich(zelf) kan vinden in de theorie van Kazimierz Dąbrowski vindt zichzelf zeker terug in de platform en de filosofie die de stichting uitdraagt.

Jenny
16 mei 2017

Passie, ademruimte, verbondenheid en liefde

“Wat heeft Hoogbegaafd! voor mij betekend?” Dit is een vraag die in diverse groepen gesteld werd. Het zette mij aan het denken. Al bijna een jaar geleden werd ik lid van de groep ‘Hoogbegaafd! Ouders en begeleiders’. Hier werd ik lid van omdat ik als kampbegeleidster met hoogbegaafde kinderen in aanraking kom.

Echter bleek de verwachting in de groep anders, namelijk iets als ‘ouders en docenten’, ofzo. In ieder geval een actievere begeleider dan ik was, kon ik proeven. Toen ik aangaf veel te leren uit de verhalen, was dat voor een ander een reden minder over haar kind te delen. Dit vond ik eng – deze sfeer wilde ik niet! Ik besloot uit de groep te stappen, want ik leek meer schade te doen dan ik goed deed. Ik keek verder en werd lid van diverse groepen. Gelukkig vond ik toen een plek waar ik meer thuis was: Hoogbegaafd! Jongvolwassenen. Hoewel ik me de eerste online gesprekken niet goed herinner, herinner ik me wel iedere borrel nog. De eerste was in Rotterdam, een spelletjesborrel. Ik vond het eng, maar omdat een meisje dat uit Groningen kwam gevraagd had of ze bij mij, wonend in Utrecht, kon blijven logeren (en ik ‘ja’ antwoordde), kon ik me niet meer terugtrekken. Enthousiast ging ik op weg. Gespannen zat ik binnen op de bank. Vol verwachting klopte mijn hart. De rest stroomde binnen en al snel waren we compleet. Een gezellige avond volgde, de eerste van velen. Zelf heb ik het genoegen gehad meerdere borrels te organiseren, waar vanuit ook een vaste kern ontstaan is. Er hebben al logeerpartijen plaatsgevonden en lief en leed wordt via Whatsapp gedeeld. Ik heb nu vrienden in Breda, Den Haag, Helmond en Utrecht. Ik heb zelfs in Berlijn iemand opgezocht die ik dankzij deze groep heb leren kennen. En hoe voelt dit, hoe ervaar ik deze vriendschappen? Amazing. Ik merk dat ik begrepen word. Mijn irreĂ«le angsten worden serieus genomen. Ik merk dat ik dom mag zijn, en anderen met mij. Zoals gezegd delen we lief en leed. Ik voel passie, ademruimte, verbondenheid en liefde. Ik voel voldoening. Ik voel me thuis.

Tamara D.
20 februari 2016

Wat heeft Stichting Hoogbegaafd! voor mij betekend en wat betekent het nog?

Op de kleuterschool begonnen voor onze zoon de problemen. Vanaf ongeveer halverwege groep 2 is hij gedurende anderhalf jaar iedere dag huilend naar school gegaan; zei hij dat hij ziek was, smeekte me hem niet daar achter te laten. Hoewel wij er zelf nooit over hadden nagedacht, werd vaak aan ons gevraagd of hij misschien hoogbegaafd zou zijn omdat hij zoveel vragen stelde en zoveel wist en zo gemakkelijk verbanden legde. Deze vragen werden overigens gesteld door mensen van buiten school en soms zelfs door wildvreemden. Op school werd gesuggereerd dat hij autistisch was.

Uiteindelijk zijn we naar een orthopedagoog gegaan met verstand van hoogbegaafdheid. Zij heeft hem getest en hij bleek een IQ van 139 te hebben, maar ze vertelde ons dat het hoger zou kunnen zijn omdat zijn concentratie op voor hem minder interessante onderdelen duidelijk verminderde.

Vanaf toen begon mijn zoektocht naar informatie. Op zijn toenmalige school konden ze niets met de adviezen die de orthopedagoog gaf en ons jongetje werd steeds ongelukkiger. Uiteindelijk hebben we hem naar een andere school laten gaan, waar ze meer naar het individu kijken. Hij was hier beter op zijn plek, maar het was geen halleluja verhaal omdat hij helaas één van de hoogbegaafden is die niet in het systeem passen.

Binnen ons gezin en binnen de familie en vrienden was wel begrip, maar wat een onbegrip, jaloezie (!) en zielige opmerkingen, een uitzondering daargelaten, kregen we daarbuiten. Ik ben op een gegeven moment heel oppervlakkig gaan vertellen over hem. “Hoe gaat het met je zoon?” “Ja hoor, heel goed haha, toedeloe!” Doodmoe werd ik ervan.

Tot het moment dat ik Hoogbegaafd! ontdekte en mijn eerste post plaatste; wat een lieve reacties. Het was net een warm bad. Er was begrip, er waren tips, troost, bemoedigende woorden.

Ik heb zoveel aan Hoogbegaafd! gehad. Nu ben ik zover dat ik juist wel vertel over deze kinderen; omdat het taboe doorbroken moet worden en de fabels over hoe geweldig hoogbegaafd zijn is uit de wereld moeten. Dat kan ik door Hoogbegaafd! met al die verschillende mensen die steun geven en niet oordelen.

Daarnaast heeft Hoogbegaafd! een aantal heel leuke contacten opgeleverd. Mensen die ik regelmatig zie en/of waarmee ik chat.

"Vera Licee"
20 februari 2016