Dit boek leest als een getuigenverslag van persoonlijke groei. Zwart is voor ieder mens anders, maar de intense gevoelens die het oproept zijn voor iedereen gelijk. Dit boek geeft je de moed om zwart toe te laten, waardoor het verdampt. Dat werkt bevrijdend. Ook biedt het boek troost wanneer je je eenzaam voelt in zwart. Daarmee is dit boek indirect een pleidooi voor het normaliseren van levenspijn en voor neurodiversiteit als het nieuwe normaal.