Onze zoon is net 3 jaar als de peuterspeelzaal aangeeft dat hij zich gedraagt als een kleuter.

De zeer betrokken peuterspeelzaalleidster besluit om eens in gesprek te gaan met de juffrouw van de naastgelegen groep 1/2. Deze juffrouw schrikt: onze zoon is al ver boven groep 1/2 niveau. De groep 3-juffrouw word erbij gehaald: onze zoon blijkt al te kunnen ‘lezen’ en ‘schrijven’ en zit op het niveau van haar andere groep 3-leerlingen. Alleen een net 3-jarige in groep 3, dat is geen optie, vinden ze.

Onze zoon van net 3 jaar gedraagt zich als een monster; wij worden letterlijk in elkaar geslagen tot het hoogtepunt dat hij de gordijnroede van het plafond trekt om ons er vervolgens mee te slaan; in paniek, bang voor onze veiligheid sluiten wij hem op in een kamer om om hulp te bellen.

De volgende dag worden wij op het matje geroepen bij de peuterspeelzaal. Zijn gedrag is daar in tegenstelling tot thuis geen probleem, maar ze kunnen niets meer met hem, hij is te slim, en o ja, hij word gepest.

Hij blijkt al 5 maanden lang gepest te worden zonder dat dit ons is verteld. Wij halen hem per direct van de peuterspeelzaal en binnen 1 week hebben wij een compleet ander kind in huis. Van letterlijk bont en blauw slaan verandert hij naar een zorgzaam en lief kereltje, een verandering die ongelofelijk is.

De peuterspeelzaal wijst ons door naar een hoogbegaafdenorganisatie, daar blijkt zoon uitzonderlijk hoogbegaafd te zijn en inderdaad te functioneren op groep 3-niveau.

De zoektocht naar een school start. De eerste school wijst hem af, want een 3-jarige in groep 3, dat kan niet, en een schrijvend en rekenend kind past ook niet in groep 1/2. 15 km verderop zit een hoogbegaafdenschool; ook daar is hij ’te slim’ en pas welkom vanaf groep 4. Toch maar een andere school proberen 18 km verderop. Hier hetzelfde verhaal, pas welkom vanaf groep 4. In groep 1,2 en 3 worden er zelfs geen plusklassen of extra lessen aangeboden.

Daar zitten wij dan, doodgewone ouders die 2 maanden geleden niet eens wisten wat uitzonderlijke hoogbegaafdheid was, en geen enkele school die onze zoon wil. Wij werden gedwongen tot thuisonderwijs. Binnen 2 maanden wisten wij alles wat noodzakelijk was voor het onderwijs van onze zoon.

Inmiddels is hij 4 jaar en functioneert hij op groep 4-niveau. Al ben ik erg blij dat hij de nare ervaringen alleen op de peuterspeelzaal heeft gehad en niet, zoals veel lotgenoten, in het onderwijs, dan vind ik nog dat ieder kind op iedere school welkom zou moeten zijn.

Thuisonderwijs is mooi en wij zijn er nu voorstander van, maar die keuze hadden wij graag vrijwillig gemaakt, niet gedwongen, met alle emotionele en financiële gevolgen van dien.