Abel & Diede, 10 en 7 jaar.
Twee slimme baasjes, zaten op een van de grootste basisscholen van het land, al in de kleuterklas werd duidelijk dat ze konden lezen en behoefte hadden aan prikkels die aansloten bij hun interesses. De werkjes die ze kregen waren te makkelijk. Eenmaal in groep 3, al vloeiend lezend, moesten ze weer beginnen met het woordje ik en vis. Abel werd doodongelukkig en legde zijn hoofd letterlijk op tafel. Hij deed niet meer mee.
De juf zag alleen dat en wilde hem daarom geen moeilijkere boekjes geven en al helemaal niet een ‘zonnetje’ laten zijn = hoogste leesniveau. Rond de kerst las hij thuis Harry Potter, hij was bijna 7 jaar. Op school was een algemene test hoe ze erbij stonden en toen bleek hij ruim een schooljaar voor te lopen op de rest. Eindelijk kreeg hij wat extra werk, maar… dat moest hij doen NA zij gewone werk. Als de rest mocht spelen of kleuren moest hij in zijn eentje uit een moeilijker boekje sommen maken.
In het schrijven over onderzoek kwam ik de stelling tegen dat de term hoogbegaafdheid niet helemaal correct is. Naar mijn mening zou de term hoog getalenteerd beter zijn. De term hoog begaafdheid duid meer en richting aan van hoge rationele intelligentie waar een drempel opwerpt boot mensen die intuïtief, emotioneel of lichamelijk hoog begaafd zijn maar echter bv en slecht geheugen hebben.