Heidi (meisje, 7 jaar) was pas 5 jaar oud toen ze volledig thuis kwam te zitten met een burn-out en depressiviteitsklachten. Ze had iedere nacht nachtmerries, had opeens zindelijkheidsproblemen en sliep per nacht nog maar tussen de 6 en 7 uur. In de periode die volgde was “school” een verboden uit te spreken woord geworden, waarbij vragen van onbekenden over school voor dagen- tot wekenlange psychische en fysieke klachten leidden.

Heidi was al vanaf het begin van de basisschool meerdere keren voor langere periodes (van een week tot 2,5 maand) thuis gebleven omdat “het niet ging”. Ze was nog net 4 jaar toen ze een klas oversloeg om hopelijk meer aan haar leerbehoeftes te voldoen en toen ze met 5 jaar met kerst uitviel in groep 3, was ze didactisch al weer klaar met dat schooljaar. School sprak al over mogelijk nog een klas overslaan om haar een beetje te kunnen blijven uitdagen. Na een persoonlijkheidsonderzoek na inmiddels al 8 maanden thuiszitten en de inzet van de Onderwijsconsulent kwam het hoge woord eruit. Voor onze dochter is er in de gehele provincie Limburg geen PO-school te vinden die voor haar zal passen of passend te maken is! En ook daarbuiten zal het lastig blijven.

Voor nu gaat ze naar een zorgplek voor hoogbegaafden om haar weer te helpen zichzelf terug te vinden, maar didactisch is er nog een moeilijke weg te gaan.