Ik hou het verhaal kort, want ik ben moe. Moe van jarenlang strijd met juffen en IB’ers, moe van het samenwerkingsverband, moe van het systeem.

Want ik heb ook niks te vertellen wat niet eerder al verteld is: vrolijk lief kind gaat naar groep 1, kind verveelt zich, kind vertoont vervelend gedrag, kind moet naar orthopedagoog, orthopedagoog vindt het kind leuk en slim, kind wordt getest en blijkt HB, school weet niet hoe ermee om te gaan, kind gaat naar andere school, kind slaat een klas over, kind past zich aan, kind doet geen moeite om te leren en haalt 1+ CITO’s, kind krijgt een uurtje per week verrijking, kind heeft geen vrienden.

En er is meer dan één kind…

Waarom moet HB een probleem zijn? Er is zoveel kennis, gewoon hier. Maar het wordt niet toegepast. Als ouder moet je met elk HB kind weer opnieuw het wiel uit zien te vinden en problemen oplossen die niet hadden moeten ontstaan.

Ik ben moe.